ذهن برتر

بازی در فضای باز کودکان با مجموعه ای از مزایا ، از جمله مهارت های اجتماعی ، خلاقیت و تسکین استرس در ارتباط است. تحقیقات نشان می دهد که بازی در فضای باز در سال های اخیر در حال سقوط است ، اما COVID-19 ممکن است باعث تغییر شود. والدین باید تعادل بین بازی داخل سالن و بازی در فضای باز را هدف قرار دهند و اجازه دهند فرزندان خود در هر زمان ممکن آزادانه بازی کنند. تحقیقات نشان می دهد ، کودکان امروز در موقعیت های بدون نظارت رایگان مانند گذشته بازی نمی کنند. این امر ممکن است تا حدی ناشی از گزارشهای خبری ترس آور باشد که داستانهایی از کودک ربایی و شکارچیان کودک را به تصویر می کشد. همچنین تقصیر والدین از قضاوت منفی سایر والدین در شبکه های اجتماعی برای اجازه دادن به فرزندانشان برای بازی بدون نظارت وجود دارد. از دیگر نگرانی هایی که والدین ایجاد می کنند می توان به آلودگی ، بیماری های متولد حشرات ، نگرانی در مورد مشکلات فرزندان و سرطان پوست در اثر آفتاب زدگی اشاره کرد. تأکید بیشتر بر آماده سازی کودکان برای آینده از طریق بازی ساختار یافته ، ورزش ، فعالیت ها و دانشگاهیان که همه رزومه آنها را می سازد ، به این موارد اضافه کنید. سرانجام ، تحقیقات نشان می دهد که روندهای اخیر نسبت به بازیهای ساختاریافته و منظم ، به جای خودجوش ، و افزایش جوامعی که ورزش را بر بازی آزاد و بدون ساختار تأکید می کنند و از آن امتیاز می گیرند. همه اینها را کنار هم بگذارید ، و ما یک دستورالعمل برای کودکان داریم که زمان خیلی بیشتری را از خانه بیرون می گذرانند. با این حال ، تحقیقات زیادی فواید بسیار زیاد بازی در بیرون را نشان داده است. به عنوان مثال ، بازی در فضای باز باعث بهبود رفتار کلی ، مهارت های اجتماعی ، کنترل خود و توجه ، تعامل اجتماعی ، خلاقیت ، تمرکز ذهنی و بازی مشترک می شود. کودکان مهار کمتری و ابراز وجود بیشتری نشان می دهند - آنها در بیان فضای آزاد احساس آزادی بیشتری می کنند. بازی در فضای باز پرخاشگری و استرس را کاهش می دهد. به طور خاص ، بازی بدون ساختار و آزاد در فضای باز ، موارد زورگویی و آسیب را کاهش می دهد. کارا دی یانی منبع: کارا دی یانی چگونه والدین می توانند این پیام های به ظاهر مخلوط را متعادل کنند؟ آیا آنها باید فرزندان خود را در امنیت ، پناه و نظارت نگه دارند؟ آیا آنها باید وقت ، پول و تلاش خود را صرف ثبت نام فرزندان خود برای یک ورزش ، یک فعالیت پس از دیگری کنند؟ یا اصطلاحاً باید آنها را به عناصر بسپارند؟ اگر اجازه می دهیم کودکان - در خارج از خانه ، بدون محدودیت - بچه باشند ، بسیار مفید است ، چرا ما بیشتر از این کار نمی کنیم؟ چگونه COVID-19 می تواند در فضای باز بازی را تغییر دهد اگرچه پاسخ به این س questionsالات آسان نیست ، اما اخیراً والدین پیشنهاد داده اند كه در صورت امكان ، از افزایش بازی در فضای باز طرفداری می كنند. یک وضعیت اخیر که ممکن است این افزایش بازی در فضای باز را با وجود تمام نکات منفی مرتبط با آن ممکن کند ، همه گیری COVID-19 است. در مطالعه اخیر و بررسی تأثیر COVID-19 بر نحوه بازی کودکان ، من و دانش آموزانم * 67 والدین 79 کودک بین 3 تا 10 سال را مورد بررسی قرار دادیم و با 37 نفر از آنها مصاحبه کردیم. ما از والدین در مورد زمانی که فرزندانشان معمولاً هر هفته قبل از همه گیری ، در حین قرنطینه و در حال حاضر در خارج می گذرانند ، پرسیدیم. مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد والدین گزارش کردند که افزایش قابل توجهی در وقت فرزندان خود در خارج از خانه به طور متوسط از 10.47 ساعت در هفته قبل از COVID-19 به 14.52 ساعت در طول قرنطینه وجود دارد. نکته مهم ، زمانی که کودکان در حال حاضر خارج از خانه می گذرانند (به طور متوسط 11.82 ساعت در هفته) به طور قابل توجهی بالاتر از زمان قبل از شروع همه گیری است. پاسخ های کودکان گزارش والدین را تأیید می کند ، 62.2٪ از کودکان به ما می گویند که اکنون بیشتر از قبل از COVID-19 در بیرون بازی می کنند. بیشتر والدین این مسئله را خوب می دانند - 7/74 درصد والدین مورد بررسی ، افزایش زمان خارج را نتیجه مثبت همه گیری اعلام کردند. مانند همه موارد ، بهترین شرط بندی والدین برای کار با معمای بازی در فضای باز / داخل خانه ، یافتن تعادل است. آنها باید اجازه دهند فرزندانشان در تمام فصول وقت داشته باشند تا در فضای باز باشند و در عین حال به آنها فرصت دهند تا خودشان راحت باشند. اما نظارت - از راه دور - همیشه مهم است. والدین البته باید در موارد لزوم وارد عمل شوند. با این حال ، مهم است که آنها معلق نمانند و نه سعی کنند همه تعاملات فرزندان خود را کنترل کنند ، تصمیمات بازی ها ، فعالیت ها یا تلاش هایشان را کنترل کنند. نشان دادن اینكه كودكان می توانند به استقلال ، ایمنی و انتخاب هوشمندانه اعتماد داشته باشند ، كلیدی در تربیت افراد قوی ، آزاد اندیش و خودكفا است. * تشکر ویژه ای از جسیکا کارداش و دومینیک وایت برای کمک در طراحی ، اجرا و تجزیه و تحلیل این مطالعه.